09-02-13 - Outreach
Door: Jolanda S. en Bert
Blijf op de hoogte en volg cbc 2e jaars
11 Februari 2013 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Het weer is in Zuid Afrika net zo veranderlijk als in Nederland. Gisteren zaten we nog gezellig aan een "braai" met 34 graden en vandaag regent het. Op zich een zeldzaam verschijnsel hier in februari. Zouden we het uit Nederland hebben meegenomen? Dit weerhoud ons er echter niet van om met een groep mannen van de "Men's Ark" mee te gaan op outreach.
We waren vroeg in de ochtend bij de Men's Ark vanwaar wij naar het treinstation vertrokken. Het busje met de mannen reed voor ons en schudde door het zingen en dansen behoorlijk heen en weer.
Eenmaal bij het station aangekomen, stapten wij en daarna ook de mannen uit. We stonden verbaasd, er bleven maar mannen uit het busje komen, die ook in de stationshal enthousiast bleven door zingen en dansen. Ze trokken hierdoor de aandacht van alle reizigers die in de buurt waren.
Al zingend stapten wij in de trein. We merkten dat door het zingen de atmosfeer in de trein veranderde, sommigen begonnen mee te zingen en als snel kwam de eerste (jongeman) in tranen om gebed vragen. Het feest rondom hem ging gewoon door. Tussendoor stapten we een keer uit om ook in een andere trein hetzelfde te kunnen doen. Er stapte met ons ook een man in die met 2 krukken liep. Zijn benen stonden krom en zijn voeten helemaal naar buiten. We hebben voor deze man gebeden en hij voelde dat er wat gebeurde. Eén van ons had een beeld voor hem, een plaatje waarin hij helemaal genezen was en weer rechtop stond en ook langer was. Toen wij klaar waren met bidden, stond hij al meer rechtop en ook zijn voeten stonden rechter.
Eenmaal aangekomen in Kaapstad, ging het zingen, dansen en klappen gewoon door en dat trok mensen aan. Mensen die meezongen, (dakloze) mensen die voor gebed kwamen en ook mensen die gewoon honger hadden. We hebben voor hen allen gebeden en brood uitgedeeld. Ook hebben we ze verteld van de Ark, uitgelegd hoe ze naar de Ark kunnen komen en dat ze niet op de straat hoeven te blijven leven. Ze moeten echter zelf de keus maken om naar de Ark te komen om hulp te ontvangen.
Op een gegeven moment kwam er een jongen bij ons staan, verlegen en met een hele trieste blik in zijn ogen. De mannen hebben voor hem gebeden en hem gevraagd of hij met ze mee naar huis wilde komen. Dat wilde hij heel graag. Ze zongen een welkomslied voor hem en het was prachtig om te zien hoe hij direct in de groep werd opgenomen. Hij had op dat moment weer ouders (Arthur en Johanna) en heel veel broers. De rest van de dag is hij met ons opgetrokken en meegegaan naar de Men's Ark waar hij nu woont. Later werd ons verteld dat sinds hij op de Ark is, er een lach op zijn gezicht is verschenen, die niet meer verdwenen is. Morgen wil hij zich laten dopen!
Nadat we met z'n allen van een gigantisch ijsje hebben genoten, was het voor ons tijd om ons bij de rest van onze groep te voegen en namen we afscheid van de mannen. Maar toch kwamen we even later in hetzelfde restaurant terecht, waar de enthousiaste groep mannen de draad weer oppakte en het restaurant bijna op z'n kop zette door de hoogtepunten van het repertoire van de dag opnieuw uit te voeren. Vele bezoekers luisterden mee en zelfs één van de kelners stond te filmen. Daarna gingen we toch uit elkaar, terwijl de mannen de rest van de dag nog verder trokken door de stad.
We waren vroeg in de ochtend bij de Men's Ark vanwaar wij naar het treinstation vertrokken. Het busje met de mannen reed voor ons en schudde door het zingen en dansen behoorlijk heen en weer.
Eenmaal bij het station aangekomen, stapten wij en daarna ook de mannen uit. We stonden verbaasd, er bleven maar mannen uit het busje komen, die ook in de stationshal enthousiast bleven door zingen en dansen. Ze trokken hierdoor de aandacht van alle reizigers die in de buurt waren.
Al zingend stapten wij in de trein. We merkten dat door het zingen de atmosfeer in de trein veranderde, sommigen begonnen mee te zingen en als snel kwam de eerste (jongeman) in tranen om gebed vragen. Het feest rondom hem ging gewoon door. Tussendoor stapten we een keer uit om ook in een andere trein hetzelfde te kunnen doen. Er stapte met ons ook een man in die met 2 krukken liep. Zijn benen stonden krom en zijn voeten helemaal naar buiten. We hebben voor deze man gebeden en hij voelde dat er wat gebeurde. Eén van ons had een beeld voor hem, een plaatje waarin hij helemaal genezen was en weer rechtop stond en ook langer was. Toen wij klaar waren met bidden, stond hij al meer rechtop en ook zijn voeten stonden rechter.
Eenmaal aangekomen in Kaapstad, ging het zingen, dansen en klappen gewoon door en dat trok mensen aan. Mensen die meezongen, (dakloze) mensen die voor gebed kwamen en ook mensen die gewoon honger hadden. We hebben voor hen allen gebeden en brood uitgedeeld. Ook hebben we ze verteld van de Ark, uitgelegd hoe ze naar de Ark kunnen komen en dat ze niet op de straat hoeven te blijven leven. Ze moeten echter zelf de keus maken om naar de Ark te komen om hulp te ontvangen.
Op een gegeven moment kwam er een jongen bij ons staan, verlegen en met een hele trieste blik in zijn ogen. De mannen hebben voor hem gebeden en hem gevraagd of hij met ze mee naar huis wilde komen. Dat wilde hij heel graag. Ze zongen een welkomslied voor hem en het was prachtig om te zien hoe hij direct in de groep werd opgenomen. Hij had op dat moment weer ouders (Arthur en Johanna) en heel veel broers. De rest van de dag is hij met ons opgetrokken en meegegaan naar de Men's Ark waar hij nu woont. Later werd ons verteld dat sinds hij op de Ark is, er een lach op zijn gezicht is verschenen, die niet meer verdwenen is. Morgen wil hij zich laten dopen!
Nadat we met z'n allen van een gigantisch ijsje hebben genoten, was het voor ons tijd om ons bij de rest van onze groep te voegen en namen we afscheid van de mannen. Maar toch kwamen we even later in hetzelfde restaurant terecht, waar de enthousiaste groep mannen de draad weer oppakte en het restaurant bijna op z'n kop zette door de hoogtepunten van het repertoire van de dag opnieuw uit te voeren. Vele bezoekers luisterden mee en zelfs één van de kelners stond te filmen. Daarna gingen we toch uit elkaar, terwijl de mannen de rest van de dag nog verder trokken door de stad.
-
11 Februari 2013 - 19:56
Bep Davidse:
Wat goed om jullie iedere dag te volgen, veel goede wensen uit een koud Nederland. -
11 Februari 2013 - 20:01
Saravanderhek:
De vreugde van de Heer was de kracht van deze mannen van de Ark. Geweldig -
11 Februari 2013 - 20:56
Monique:
Bijzonder hoor die mannen daar! En de impact die jullie zo met elkaar hebben, mooi! -
11 Februari 2013 - 23:30
Jacques Marges:
Bedankt Jolanda en Bert voor jullie mooie artikel!
Dat jullie nog tijd vonden om zo'n verslag te maken na alle werkzaamheden van zo'n dag.
Het enthousiasme van "de mannen" maakte veel los en het is toch geweldig dat de mensen op het station en ook later in het restaurant zo blij werden.
Je zult later met voldoening terugkijken op al die bijzondere momenten:
De man die door de Heer werd aangeraakt waardoor wat krom was weer rechtgezet werd! Fantastisch, Prijs de Heer!
De jongen met de trieste blik in de ogen, die plotseling een heleboel zussen en broers had en meteen al gedoopt wil worden!
Dat gigantische ijsje was dik verdiend, hartelijke dank voor jullie inspanningen.
Sjalom
Jacques Marges -
12 Februari 2013 - 11:59
Alice:
Ik ben in San Francisco voor de KLM en volg jullie nog steeds op de voet! Zo bijzonder om jullie belevenissen te lezen! Zo gaaf wat jullie allemaal mee maken en ook om te zien wat God allemaal doet in mensenlevens! Liefs Alice
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
